Jesień 2003

Minął rok od zakończenia Ai Yori Aoshi. W życiu głównych bohaterów nie zaszło wiele zmian.

Rossette wstępuje do Zakonu Magdalenek aby walczyć z demonami i trafić na ślad swego porwanego brata. Wiernym towarzyszem Rossette jest Chrono, demon który stracił rogi i związku z tym moc przebywania w świecie ludzi pod prawdziwą postacią. Kontrakt jaki zawarł z Rossette pozwala mu na powrotną przemianę. Razem szukają siedmiu apostołów, których niewłaściwie użyte moce mogą doprowadzić do zagłady ludzkości.

Szkoła. No wiecie, takie miejsce gdzie młodzi ludzie podobno idą się uczyć czytać, pisać, rachować, przeklinać… No cóż, mniejsza z tym. A teraz wyobraźcie sobie taką szkołę, w której zebrała się cała łobuzeria, degeneraci i cały szeroko pojęty margines społeczeństwa w wieku od 16 do 19 lat. Takim właśnie miejscem jest liceum Cromartie. Łapiecie? Dobrze, a teraz wpuśćmy do tej dżungli (mają tam nawet goryla!) niczego nie spodziewającą się ofiarę, na przykład takiego Takashiego Kamiyamę – normalnego, przeciętnego do bólu chłopaczka – i obserwujmy jego agonię… Bo przecież naturalną koleją rzeczy powinna być kompletna anihilacja wyżej wymienionego szesnastolatka, no nie?

Trójka bezdomnych – dziewczyna, która ucieka z domu, transwestyta i alkoholik podczas Wigilii Bożego Narodzenia, przypadkiem znajdują dziecko w śmietniku. Postanawiają zaopiekować się nim i dzięki znalezionym wskazówkom wytropić rodzinę malca. Ta przygoda przypomina im o swoich błędach z przeszłości, dodaje otuchy i pomaga odnaleźć siebie w tym świecie.