Wiosna 2004

Kippei – siedemnastoletni przystojny chłopak, uczeń jednego z japońskich liceów, prowadził luźny tryb życia. Większość czasu spędzał na flirtowaniu z dziewczynami, dopóki nie zaszły pewne zmiany. Załamana po śmierci męża ciotka chciała uciec od problemów. Co za tym idzie, postanowiła zostawić pod opieką rodziny swoje pięcioletnie dziecko o imieniu Yuzuyu. Rodzice Kippeia nie mieli wyjścia i obowiązki odprowadzania oraz przyprowadzania małej z przedszkola spadły na nastolatka. Chłopak musi zająć się swoją kuzynką i porzucić dotychczasowe przyjemności.

Futurystyczna Japonia jest krajem pełnym przemocy i przestępczości. W miejscowy krajobraz zupełnie nie wpisuje się spokojny uczeń szkoły kulinarnej, Kyohei Tachibana, który marzy o wyjeździe do Francji i karierze cukiernika. Aby uzbierać pieniądze na podróż, chłopak godzi się na pracę w niepełnym wymiarze godzin, jako prywatny kucharz dziwnej grupy kobiet: Sei, Meg, Jo i Amy. Ku zdumieniu Kyoheiego, jego pracodawczynie okazują się być zespołem brutalnych najemników, a on sam zmuszony jest stawać razem z nimi w pierwszej linii ognia.

Czy kiedykolwiek zastanawialiście się, co będzie po śmierci? Odpowiedź na to pytanie znają już Kei Kurono i Masaru Kato, dwaj uczniowie, koledzy z najmłodszych lat, którzy już nie utrzymują ze sobą kontaktu. Kurono: zboczony nastolatek wyobrażający sobie nagie ciała swoich koleżanek oraz Kato: zrównoważony, odpowiedzialny chłopak. Seria zaczyna się w momencie, gdy zaraz po ponownym spotkaniu wplątują w kłopoty. Ratując na torach metra życie bezdomnemu pijakowi, zostają potrąceni przez nadjeżdżający pociąg. Budzą się w pokoju tokijskiego wieżowca, w którym widzą innych ludzi – którzy także właśnie ponieśli śmierć. Prócz nich znajduje się tam tytułowa kula – „Gantz”. Po chwili słychać melodię z pewnej audycji radiowej, a na powierzchni kuli pokazuje się napis: „Wasze życia właśnie się skończyły. Od tej pory należą one do mnie”. Kula otwiera się i obdarowuje zgromadzonych bronią oraz specjalnymi kombinezonami, umożliwiającymi zwiększenie siły, prędkości i wytrzymałości. Na jej powierzchni pojawia się opis misji, po czym drużyna przenosi się na jej miejsce.

Hi no tori to feniks, mityczny ptak odradzający się w ogniu, którego krew leczy wszystkie choroby i daje nieśmiertelność. Chęć zdobycia tej ostatniej jest spiritus movens bohaterów wszystkich zawartych tu opowieści. Rozgrywają się one w różnych epokach – od średniowiecza po odległą, liczoną w tysiącach lat przyszłość. W otwierającym całość, czteroodcinkowym Reimei (Świt) mamy trzy wątki – cesarzowej, która obsesyjnie pragnie uzdrowicielskiej mocy feniksa, aby dzięki niej odzyskać piękno i młodość, lekarza – nawróconego zdrajcę, i generała stającego przed dylematem lojalności i miłości do zaadoptowanego dziecka.

Anime opowiada historię młodego chirurga – Kenzou Tenmy, nazywanego geniuszem w swoim fachu, przed którym drzwi do kariery dopiero się otwierają. Jego życie usіane jest różami. Spełnia się zawodowo pomagając ludziom, co sprawia mu największą przyjemność, i jest zaręczony z piękną córką dyrektora szpitala – nic tylko pozazdrościć. Jedynym warunkiem utrzymania tego stanu rzeczy jest bezgraniczne posłuszeństwo szefowi.
Pewnego dnia do szpitala trafia mały chłopiec, który został postrzelony w głowę. Kenzou, jako najlepszy chirurg w całym szpitalu, zostaje przydzielony do tej operacji. Gdy szykuje się do pierwszego cięcia, na salę operacyjną przychodzi lekarz, oznajmiając wolę dyrektora – Tenma ma zostawić pacjenta i poprowadzić inny zabieg, a mianowicie burmistrza, który obiecał sporą dotację na rzecz tej placówki. Dotychczas uległy lekarz, gotowy wypełnić każdy rozkaz, sprzeciwia się decyzji przełożonego i zamiast bogacza ratuje chłopca. W rezultacie zostaje zdegradowany do najniższej możliwej pozycji w szpitalu, a narzeczona zrywa z nim. W jednej chwili jego idealne i luksusowe życie legło w gruzach.
Faktyczna fabuła zaczyna się dziewięć lat później – do szpitala trafia świadek morderstw par w średnim wieku, który ucieka z placówki, a w pogoń za nim udaje się nasz bohater – Kenzou. Dociera on do kilkupiętrowego parkingu, na którym spotyka młodego, blondwłosego mężczyznę, a przed nim błagającego go o przebaczanie uciekiniera ze szpitala. Nie wiedzieć czemu młodzieniec wyciąga spod marynarki pistolet i strzela do świadka, dziękując przy tym doktorowi za uratowanie mu kiedyś życia. Tenma zdaje sobie sprawę, że ten mężczyzna to chłopiec, którego uratował dziewięć lat temu. Zabójcy udaje się uciec z miejsca zbrodni, a jedynym potencjalnym winowajcą zabójstwa staje się sam doktor. Kenzou, wiedząc że to on uratował życie mordercy, obarcza się winą za śmierć świadka. Chirurg rozpoczyna swoje własne śledztwo, by złapać zbrodniarza, w którego winę nawet policja nie chce uwierzyć.

Pracująca jako kelnerka Fuu ma osobliwy cel w życiu: pragnie odnaleźć „samuraja pachnącego słonecznikami”. Pewnego dnia los się do niej uśmiecha – do knajpy trafia dziwny wojownik Mugen, który (nie za darmo wprawdzie) broni jej przed zbirami miejscowego wielmoży… O ile uśmiechem losu można nazwać to, że knajpa zostaje doszczętnie spalona, a jej nowo poznany znajomy, wraz z drugim, jeszcze dziwaczniejszym wojownikiem, z którym wdał się w walkę, zostaje uwięziony. Fuu zakrada się do więzienia i żąda od obu przysięgi, że pomogą jej w jej podróży… Śmiały (acz mocno improwizowany) plan odbicia więźniów udaje się i cała trójka wyrusza w drogę. Warto może nadmienić, że panowie nie są zachwyceni swoim zadaniem, a przy okazji najchętniej stoczyliby walkę na śmierć i życie… między sobą.