W krajobrazie ludzkiej pamięci oni nadali nazwy tylko dwóm elementom, „szczytom” oraz „dolinom”.
Fabuła
„Pet” to anime z gatunku tajemnica, psychologiczne, nadprzyrodzone, które zostało wyprodukowane przez Geno Studio na podstawie mangi Ranjō Miyake o tym samym tytule.
Akcja serialu opiera się o pracę tak zwanych „łamaczy”, czyli osób zdolnych do modyfikacji cudzych wspomnień lub nawet zniszczenia czyjejś psychiki, którzy z różnych powodów są posłuszni Firmie – organizacji, o której nie dowiadujemy się zbyt wiele. Możemy obserwować potyczki wewnątrz ludzkiej pamięci, a nierzadko nawet dylematy moralne i kombinowanie postaci, rozdartych między koniecznością dostosowania się do rozkazów a własnymi pragnieniami.
Minusem serialu jest początkowo niezbyt interesująca, za to zdecydowanie zawikłana fabuła. Nie wiemy, kim są bohaterowie, jakie relacje ich łączą i dlaczego robią tyle rzeczy wbrew swojej woli, z pozoru wbrew wszelkiej logice. Mimo że „Pet” ma tylko trzynaście odcinków, potrzeba trochę wytrwałości, by przetrwać pierwsze epizody i zorientować się lepiej w historii lub powiązaniach różnych postaci, jak również w działaniu ich mocy. Osobiście w trakcie oglądania o mały włos dwukrotnie nie porzuciłam tego serialu, ale jestem szczęśliwa, że jednak dotrwałam do ostatniego odcinka – opłacało się.
Zakończenie było piękne, rozjaśniło trochę niejasne dotychczas wątki oraz rozwiało wątpliwości, jakie mogły narodzić się w widzach podczas oglądania. Jednocześnie ostatnie sceny wcale nie domykają fabuły, a zostawiają otwartą furtkę dla ewentualnej kontynuacji. Co więcej, dają one nadzieję na uratowanie zszarganej psychiki niektórych bohaterów.
Postaci
Niełatwo jest mi wskazać głównego bohatera, ponieważ obserwujemy równolegle historie kilku postaci, których losy często przeplatają się ze sobą. Hayashi, Katsuragi, Tsukasa, Hiroki i Satoru – wszyscy oni są ważni dla fabuły, mimo bardzo różnych motywacji i dążeń.
Relacje między bohaterami są skomplikowane, złożone, często dopuszczają manipulację drugą osobą dla jej rzekomego dobra. Ich moralność jest wyraźnie nadwyrężona, co nie powinno dziwić, zważywszy, że zawodowo zajmują się „łamaniem” samoświadomości niewygodnych dla Firmy osób. Przez swoją moc bohaterowie są bardziej wrażliwi na silne wspomnienia innych ludzi, zwykle negatywne. Nieraz zostają przytłoczeni przez nie, a jedynym kluczem pozwalającym im zachować zdolność do normalnego funkcjonowania jest stworzenie we własnym krajobrazie pamięci „dolin” z najgorszych wspomnień, jakie posiadają. A o takie wcale nie trudno, bo przeszłość większości postaci jest dość traumatyczna.
Oprawa audiowizualna
Jako iż duża część akcji odbywa się we wnętrzu ludzkich wspomnień i umysłu, który nieraz interpretuje je na swój własny sposób, możemy cieszyć oczy kolorowymi, chociaż nierzadko przerażającymi, obrazami. Wyidealizowane łąki, rzeki pełne barwnych rybek czy płonący budynek na tle krwawego nieba są wyraziste i silnie oddziałują na wyobraźnię. Mimo tego kreska zdecydowanie różni się od tęczowej palety barw fantasy i jest w stanie wywołać w odbiorcy niepokój.
Co do muzyki w anime, na pewno wyróżnia się wspaniały opening autorstwa TK z Ling Tosite Sigure, który odpowiadał też za oprawę muzyczną „Tokyo Ghoula” czy „91 Days”. Utwór szybko wpada w ucho oraz pasuje do tematyki serialu, zarówno nastrojem, jak i tekstem. Równie dobry rockowy ending wykonał zespół MEMAI SIREN.
Ogólna ocena „Pet”
Uważam, że zdolność odczytywania ludzkich wspomnień i modyfikowania ich jest interesującym motywem, a – patrząc na całość anime – akcja jest naprawdę wciągająca. Jednakże moim zdaniem, aby to docenić, trzeba dobrnąć do zakończenia, a skomplikowana od samego początku fabuła tego nie ułatwia. Zdecydowanym plusem jest natomiast oprawa muzyczna idealnie wpasowująca się w nastrój całego serialu.
Fabuła: 7/10
Postaci: 7/10
Grafika: 6/10
Muzyka: 10/10
Ogólna ocena: 7/10
Marica Cavaldini
