Vinland Saga – Odcinek 24

Kisai pisze:

Nie doceniłam tego tytułu… nie spodziewałam się, że w chwili gdy zdecydowałam się włączyć pierwszy odcinek, seria ta podbije moje serce. Nie oczekiwałam, że ten tytuł aż tak przypadnie mi do gustu, że okaże się tak dobry, że obejrzę 24 odcinki w dwa dni. Kocham klimaty średniowiecza w książkach (jestem fanką Zwiadowców), więc zainteresował mnie plakat Vinland Sagi, gdy ta wychodziła, jednak z jakiegoś powodu bałam się, że tytuł ten nie spełni moich oczekiwań, więc zapomniałam o nim. Wczoraj postanowiłam spróbować, czy to coś jest w ogóle zjadliwe. I zostałam wciągnięta. Grafika jest dobra, muzyka bardzo klimatyczna, dodaje serii dużo uroku. Sceny walk są po prostu ,,kakkoii”, żywe, nadają anime tempa, wciągają, cieszą oczy, chociaż są wystarczająco brutalne, aby sprawić, bym kilka razy odwróciła głowę podczas seansu. Główny bohater irytował mnie momentami, ale zdawałam sobie sprawę, z powodu jego zachowania, miałam też świadomość, że to nie będzie trwało wiecznie. Najbardziej chyba polubiłam Askeladda, chociaż na początku za nim nie przepadałam. Z czasem jednak zaczęłam lepiej go rozumieć, co też przyczyniło się do stopniowej zmiany zdania o nim. Szkoda, że już nie zobaczymy go już żywego w drugim sezonie, jeśli ten wyjdzie. Szkoda też, że główny bohater nie potrafił pożegnać się z nim w bardziej honorowy sposób, nie potrafił chociaż podziękować mu za to, że ten mimowolnie wychowywał go przez 11 lat – dłużej niż rodowity ojciec Thorfinna. Jako miłośniczka historii, podobały mi się wplecione fakty historyczne, w podstawówce, ani w liceum na podstawie nie dostaniemy takiej wiedzy. Bardzo więc doceniam, że twórcy je tak umiejętnie wpletli. Podobało mi się też to, że żaden kraj nie został pokazany tylko w dobrym świetle, a podkreślone zostały także wady. Bardzo często pomija się nieprzyjemne fakty o ludziach, którzy powszechnie są uważani za cudownych (wikingowie), a wady też są ważne. Podobały mi się oraz jednocześnie wkurzały mnie wypowiedzi Chrześcijan. Podobały, ponieważ w dość wiernie został pokazany stosunek do religii ludzi w tamtych czasach. Nie podobały mi się z powodów osobistych (jako osoba niewierząca, drażnią mnie wypowiedzi zagorzałych wyznawców). Trochę też brakowało mi kobiecych postaci, ponieważ te zazwyczaj były tylko wspominane, albo były gdzieś tam w tle, aczkolwiek tutaj też ma to swoją przyczynę i oddaje sytuację kobiet z tamtych czasów, kiedy nie mieszały się one raczej w konflikty zbrojne i kiedy też nie miały dużego znaczenia. Smutne, ale prawdziwe, więc jednak doceniam. Poza tymi dwoma drobnostkami, nie mam zastrzeżeń do Vinland Sagi. Może to być spowodowane oczarowaniem po skończeniu serii, ale myślę, że nawet ,,na trzeźwo” moja recenzja nie uległaby bardzo zmianie, to naprawdę dobre anime, nie majstersztyk, ale niewiele dzieli je od tego miana. Cóż więcej dodać, kolejna seria, na której kontynuację będę czekała z niecierpliwością (na szczęście z tego co wiem, jest materiał na drugi sezon, więc o to nie trzeba się martwić c;).