“Godzina destrukcji zbliża się nieubłaganie. Nie można jej powstrzymać.”
Znać śmierć, oglądać śmierć, stawiać czoło śmierci.
Makoto i jego kompani przebrnęli już przez wiele spotkań i rozłąk.
Może nie walczą o losy świata, ale ich własne. Nawet jeśli, to nie przestali walczyć, bo wierzyli, że dni przepełnione pokojem czekają u kresu walki.
W każdym razie, chłopak twierdzi, że destrukcja to los, jaki ludzkość musi ponieść. Towarzysz, którego mieli za przyjaciela, mówi im prawdę o ich sytuacji, nie ukazując przy tym żadnych emocji.
Nastała zima. Makoto podejmuje decyzję, aby powitać wiosnę, która za chwilę nadejdzie…
