Co zrobić, gdy rodzice dla pieniędzy postanawiają zaprzedać duszę diabłu? A co gorsza - Twoją duszę? I ciało? W wyniku takiej właśnie niewdzięcznej transakcji czternastoletni Iruma zostaje zaadoptowany przez podstarzałego demona, któremu zamarzyło się posiadanie wnuka. A że świeżo upieczony dziadek bierze sobie swoją nową rolę bardzo do serca, w trosce o edukację chłopaka, posyła go do szkoły dla demonów. Nie to, że obecność człowieka w takiej placówce jest wskazana, czy nawet... bezpieczna. Chcąc nie chcąc Iruma musi wykorzystać wszystkie możliwe pomysły, nawet te najbardziej szalone, by ukryć swoje prawdziwe pochodzenie i nie zostać pożartym przez kolegów z klasy.
Waaaaait takiej reakcji z 9 minuty to się nie szło spodziewać, co za powalony typo… Nie wiem czy to się podpisuje pod masochizm czy jeszcze bardziej powalone schorzenie… Ogólnie to spodziewałem się jakoś lepiej nakreślonej historii Kirio jako vilaina, nie powiem niemiłosiernie się zawiodłem… Co poradzić fajnie angtagoniste zaczęli ale tragicznie skończyli
Reakcja Irumy jak dla mnie była czystym złotem jakby nie patrzeć szukałem miedzi, a znalazłem złoto spodziewałem się srogiego przymulenia i jakkolwiek zakończenia mocą przyjaźni powodu, a tu takie przyjemne zdziwko Protag nie okazał się pipką, zawiało powiewem zajebistości i na deser happy end
Przez jedną rzecz mam przysłowiowy ból czterech liter mianowicie gdy se Iruma tak cliwo spadał spodziewałbym się czegokolwiek nawet że powtórnie włączy skrzydełka ale tego że go ten typ złapał to trochę mnie zniesmaczyło